TUBKAEW DIARY | สะพานสระแก้ว ทับแก้ว

สายลมเย็นพัดผ่าน สายน้ำกระเพื่อมพลิ้วตามแรงลม ภายใต้ผิวน้ำที่ฝูงปลาแหวกว่ายไปมา เบื้องหน้าคือทัศนียภาพอันร่มรื่นสุดสายตา...

พจนานุกรมไทยฉบับราชบัณฑิตยสถาน ได้ให้นิยามคำว่า ‘สะพาน’ หมายถึง สิ่งปลูกสร้างที่ทําขึ้นสําหรับข้ามแม่นํ้าลําคลอง แต่ ’สะพานสระแก้ว’ ไม่ใช่เพียงทางเชื่อมธรรมดาๆ ที่ใช้ข้ามไปยังจุดหมายอีกฝั่ง หากแต่ยังเป็นทางเชื่อมไปสู่ตัวของมันเองเพื่อให้คนที่ผ่านพบได้ทำความรู้จักและหลงรัก กลายมาเป็นเพื่อนคนสนิทของทุกผู้ทุกคนที่มีความผูกพันต่อ ’ทับแก้ว’ ชื่อเล่นของมหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์

ที่สะพานไม้ทอดยาวพาดผ่านสระแก้วแห่งนี้ หลายคนยังจดจำถึงภาพเมฆหมอกยามเช้า พระอาทิตย์ที่กำลังอัสดงในยามเย็น และแสงไฟสีเหลืองนวลที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นยามค่ำคืน บ้างมานั่งพักผ่อนหย่อนใจ บ้างหัวเราะชอบใจฝูงปลาที่เบียดเสียดระริกระรี้แย่งอาหาร บ้างใช้รอยยิ้มและเสียงหัวเราะร่วมกับเพื่อนที่นี่ หรือแม้กระทั่งน้ำตาจากความผิดหวังก็ตาม

สะพานสระแก้ว...ไม่เคยหลับใหล

สะพานสระแก้ว...ส่งเสียงยวนใจให้คนแปลกหน้ากลายมาเป็นคนคุ้นเคยเสมอ

สะพานสระแก้ว...ผูกใจของคนที่รู้จักกันมานานด้วยการทิ้งความทรงจำทับถมลงในใจของพวกเขาทุกวัน

แม้ความทรงจำที่มีจะแตกต่างกันไป แต่สิ่งที่เหมือนกันคือความรู้สึกรักและผูกพันต่อเพื่อนที่คุ้นเคยคนนี้ เพื่อนที่เป็นภาพเตือนของความใฝ่ฝัน แรงบันดาลใจ และมิตรภาพที่ทอดยาวออกไปอย่างมั่นคง

ข้อดีของสิ่งก่อสร้างคือจะไม่เปลี่ยนไปตามฤดูกาล ไม่ว่าใบไม้จะผลัดทิ้งไปกี่รอบ ดอกไม้จะร่วงโรยไปกี่หน แต่สะพานสระแก้วแห่งนี้ยังเป็นสถานที่เดิมในวันวาน เป็นดังอนุสรณ์แห่งความทรงจำและการผันแปรของเวลา ตราบใดที่มันยังตั้งตระหง่านอยู่กลางสระแก้ว